Oké, nieuw spelletje: ik poneer een stelling en u reageert.
Stelling: Er is geen nieuws meer! Het is of de ingegroeide teennagel van Balkenende, of de gevangenisstraf van Paris Hilton, of wekenlang geneuzel over een of andere ontsnapte
A: Gorilla
B: TBS-er
C: Emoe / poema / beer
Of gegiechel over een Duitse ijsbeer, of de hartklep van Holleeder, of de zangcarrière van Hilbrand Nawijn.
Reageert allen hieronder!
Jottem! VVV promoveert.
Ik heb me al dagen niet in de stad laten zien uit vrees voor DE OPMERKING.
Dit is een opmerking die ik vrijwel dagelijks naar mijn hoofd geslingerd krijg, soms door mensen waarbij ik dan denk "Waarom jij", maar dat terzijde. Deze opmerking luidt "Kinse dao neet ens n gedicht euver schrieve knöl?". Spelling andermaal onder voorbehoud. Deze hatelijke opmerking muteert zich nu naar een velerlei frasen met betrekking tot het gedicht over VVV over wiens bestaan niemand twijfelt.
ER IS GEEN GEDICHT OVER VVV EN ER KOMT GEEN GEDICHT OVER VVV.
Dank.
Argh! Examens!
Om mezelf op andere gedachten te brengen ga ik nu even een boekje open doen over een van de mooiste woorden die het Tegels dialect rijk is: Mêt-persant.
Natuurlijk is het snoeihard gejat uit het Frans, maar dan nog. Omdat mijn oma het altijd zo snel uitspreekt heb ik lang verondersteld dat het zoiets als 'mepperstand' was, maar het Tegelsch Woordenboek biedt hier uitkomst (ja, dat heb ik! Nee, het is niet te koop!).
Voor de niet-dialect sprekers: Mêt-persant betekent zoiets als meteen, of gelijkertijd.
Asse toch nao sjtad geis, kense mêt-persant efkes nao d'm bekker (Als je toch naar de stad gaat, kun je meteen even naar de bakker). Spelling onder voorbehoud.
Dan wil ik, nu ik toch aan het schrijven ben, mêt-persant even mijn nieuwste gedicht publiceren.
Trein
Alle meisjes in de trein
Zijn helaas net niet zo mooi
als ze hadden kunnen zijn
Maar misschien is dat alleen vandaag
Want dan vanuit de bus
Lijken alle meisjes
Van de trein nu op de fiets
Welhaast te smeken om een kus
Onuitsprekelijk verdiend
Daarnaast wil ik graag opmerken dat een ander nieuw gedicht, Methaan, te bewonderen is bij de kantine aan de Maaskade. dagelijks geopend, alleen meegebrachte etenswaren nuttigen, er is koffie thee en meer en altoos gezelligheid.
Het is vrijdagmorgen half elf en nauwelijks drie kwartier geleden stapte Riku Lätti op de trein naar Rotterdam. Ik kick af met zijn CD's.
Take Five was gisteren het toneel van een waanzinnig optreden. Zo'n twee uur lang beheerste Riku het publiek, dat tot buiten stond te genieten van zijn optreden.
Van gevoelige, lieve liedjes tot snellere nummers, het waanzinnige 'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii want to see you dead' en de 'getoonsette gedigte' van Henning J. Pieterse: Riku Lätti vertedert, amuseert, ontroert, verblijdt en wat dies meer zij.
Als het optreden begint is iedereen vol nieuwsgierigheid. Hier gaat spelen een Zuid-Afrikaanse zanger die nog nooit iemand gehoord heeft, maar die getuige de vele awards die hij in Zuid-Afrika kreeg wel een noemenswaardig artiest moet zijn.
Het optreden gaat langzaam van start en Venlo komt in de stemming. Riku speelt, zingt vertelt en Venlo zingt uit volle borst 'Ek verstaan hoekom jy sê ek verander nie'.
Riku: "Ik had gedacht dat het wel even zou duren om Venlo Afrikaans te leren, maar het is gelukt in 5 minuten."
het optreden vordert, Riku is in zijn element en Venlo sluit hem in haar armen.
Riku en Dorette: Tot in augustus!
Morgen is het zover. het optreden van Riku Lätti bij Take Five. Oordelend naar de vele reacties die ik krijg mogen we een grote opkomst verwachten, en daar ben ik natuurlijk hartstikke blij mee.
Afgelopen zondag was Emil Szarkowicz in Venlo met zijn tent van Emil, op het stadhuis. Ook daar heb ik me even zien. Ondanks de ongelofelijke hitte in de tent was het een vrolijke janboel, maar zij die eerder een aflevering van de Tent zagen weten dat Emil een beetje chaos niet schuwt.
Goed, ik heb dus iets om op terug te kijken en iets om naar uit te kijken. Nu heb ik ook nog iets te doen. As we speak is de opening van de kantine in Q4. Alleen zelf meegebrachte etenwaren nuttigen. Elke woensdag soep met ballen. Zo ook vandaag. Smakelijk!
En dan zijn we eindelijk up to date. Ik heb op deze zondagmiddag wel mooi vier maanden stadsdichtersschap op internet geknald! Alsof dat nog niet alles is ga ik ook zometeen op weg naar de Markt in Venlo, waar de Tent van Emil is neergestreken.
Het vierde stadsgedicht, de dato 3 mei jonstleden (publicatiedatum), gaat natuurlijk over de wachters van Tajiri op de stadsbrug. Dit gedicht mocht ik voordragen in de Parterre van het stadhuis, en de donderdag na de onthulling is het in de krant geplaatst.
De regen, zoals sommigen niet helemaal begrepen hadden, is de regen van bommen die de Maasbruggen vaak hebben moeten verduren.
Bijgevoegd ook de Engelse vertaling die ik voor Shinkichi Tajiri gemaakt heb.
Regen
Bewaak onze gemeente
Als het regent op de brug
U staat daar straks alleen te
waken, denk dan nog eens terug
Aan de dag die u onthulde,
En uw standplaats op de brug
Want toen de oorlog hier was
Had men niet uw brede rug
Op het allerlaatst zag men toen pas
De regen op de brug
En denk niet dat het sneeuw was:
Een eskader in de lucht!
Vandaag heeft Venlo toch geen vrezen
Strijd verwacht men niet zo vlug
Maar toch, haast ieder monsterwezen
Is begonnen als een mug
En zelfs al komt die regen
Weer naar Nederland terug,
De stad is onder d' hoede
Van haar wachters op de brug.
Rain
Guard our city, statues
When it’s raining in the night
When you stand there I hope that you
Will reminisce with delight
About the day that showed you
And your position in the light
For when the war was raging
You were not yet here to fight
The allies were engaging
In some raining in the night
The city bridge was staging
Play of bombers high in flight
But that is history for Venlo
There’s no war approaching, right?
But every threat has started small so
Maybe one day war will bite
And even if the rain returns
Although we do not hope it might
We are being well-protected
By our giant metal knight
Velen van u zullen de titel van dit stadsgedicht niet herkennen. Dat komt omdat deze door de krant niet is geplaatst (censuur?) en werd vervangen door 'vergeetmuur'. Het gedicht gaat over de betonnen muur die tussen Op de Heide en de rest van Tegelen is geplaatst bij de aanleg van de A73. Werkelijk Berlijnse toestanden in Tegelen!
Het gedicht is een ollekebolleke, een gedicht met een zeer strikt metrum en een regel (de vijfde) die bestaat uit een zeslettergrepig woord, waarbij de klemtoon verdeeld is als in 'ollekebolleke'.
Tegelse Demokratische Republik
Ooit 'oppe Hei' geweest?
Als u het vinden kon
Overal modder
't Is slecht te begaan
Daarbij, gemeente, die
Oostblokvergeetmuren
Horen in Tegelen
Echt niet te staan
Aangezien ik al een tijdje stadsdichter ben, en dit blog nu pas is opgezet loop ik een beetje achter. Een van de bedoelingen van dit blog is om hier alle stadsgedichten weer te geven en daar wil ik nu dus graag mee beginnen. In het overzicht van berichten kan iedereen dan makkelijk alle stadsgedichten terugkijken.
Het eerste stadsgedicht verscheen tegelijk met het laatste van Frans Pollux. Waar zijn stadsgedicht ging over de vele reacties die zijn aftreden los had gemaakt schreef ik mijn eerste gedicht, 'Sneeuw', over de uitblijvende winter. Inmiddels lijken de lente en de zomer van plaats gewisseld te hebben, en zou ik dus aan de gang kunnen blijven over misstanden in het weer. Maar laten we dat niet doen. Hier is het eerste stadsgedicht:
Sneeuw
Het had de allermooiste winter kunnen zijn,
Maar van de sneeuw is bitter weinig meer gekomen
Het had de allermooiste winter kunnen zijn,
Maar die voltrekt zich nu alleen nog in mijn dromen
Het had de allermooiste winter kunnen zijn,
Maar zelfs het kerstfeest bleek versuikering van honing
Het had de allermooiste winter kunnen zijn,
Maar oppervlakkig bleek de vredesfeestvertoning
Het had de allermooiste winter kunnen zijn,
Van wollen kleding en van donkerblauwe nachten
Het had de allermooiste winter kunnen zijn,
Maar romantiek liet boven alles op zich wachten
Het had de allermooiste winter kunnen zijn,
Ik zou gedichten van de witte daken schreeuwen
Het had de allermooiste winter kunnen zijn,
De lucht betrekt en boven Venlo gaat het sneeuwen.
Hartelijk welkom op het splinternieuwe Stadsdichter Venlo weblog.
Als huidige stadsdichter (de vierde alweer) heb ik de eer als eerste gebruik te maken van dit weblog.
Wie gingen mij voor in het stadsdichtersschap?
1. In 1993, ter gelegenheid van het 650-jarig bestaan van de stad Venlo, is Emma Crebolder voor een jaar als stadsdichter aangesteld door de gemeente Venlo. Dit was een eenmalig initiatief.
2. In 2002 besloten het Literair Station Venlo en Dagblad de Limburger de handen ineen te slaan en de Venlose stadsdichter opnieuw in het leven te roepen. Deze werd gevonden in de persoon van Koos van den Kerkhof. Hij was twee jaar stadsdichter.
3. In 2004 werd Koos opgevolgd door Frans Pollux. Bekend als zanger van de band Neet Oét Lottum en als radiopresentator. Pollux was stadsdichter tot de Tweede Kamer-verkiezingen in 2006. Naar aanleiding hiervan stapte hij op, omdat hij geen stadsdichter wilde zijn in een stad waar bijna 20% op Geert Wilders stemt.
4. In het najaar van 2006 werd Frans Pollux opgevolgd door Daan Doesborgh. Hij is tot op vandaag stadsdichter van Venlo.
Wat gaat er op dit blog gebeuren? Welnu, lees hier alles wat uw stadsdichter te melden heeft en voorzie zit van commentaar, loftuitingen of hoongelach. Welke boeken staan er in zijn kast, wat luistert hij voor muziek, waar is hij binnenkort te bewonderen? Dit alles wordt u hier aangeboden. Zeg het voort!
