Komt allen!

NK Poetry Slam

Wie doet er mee? Daan doet er mee.

http://www.ed.nl/uitcultuur/cultuur/article5840474.ece

Oproep van het Huis voor de Kunsten Limburg:

Gedichtenproject voor jongeren ‘Limburgse Vertellingen’
Stuur gedichten in en maak kans deel te mogen nemen aan een professioneel project

Heeft een gebeurtenis in Limburg indruk op je gemaakt, en lijkt het je leuk er een gedicht over te schrijven? Stuur dan z.s.m. een paar gedichten van jezelf in (deze mogen overal over gaan), naar shogenhuis@hklimburg.nl en misschien krijg je dan een uitnodiging mee te doen met het crossoverproject Limburgse Vertellingen!
Het project Limburgse Vertellingen is een initiatief van de Stichting Limburgse Componisten. Jonge dichters wordt gevraagd een gedicht te schrijven. Limburgse componisten maken daar vervolgens een compositie van, die op 4 à 5 verschillende plaatsen in Limburg zal worden opgevoerd. De gedichten worden gepubliceerd in het programmaboekje.
Wie instuurt maakt ook kans te worden uitgenodigd voor andere jongerenprojecten rond poëzie in Limburg.De deadline voor insturen is maandag 9 november.
Over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd.

BUMA

Goed nieuws voor bloggers over de hele wereld. In een andere wereld, een wereld die door de heffingsplannen van BUMA even heel dichtbij kwam, had dit bericht mij als particulier, geen geld genererend blogger 130 euro gekost. Dat is namelijk de belachelijke vergoeding die BUMA in gedachten had voor het embedden van 6 Youtubefilmpjes. Gelukkig zijn de plannen nu voor een belangrijk deel geannuleerd. Voorlopig.















Gewoon, omdat het kan!

tu n'est q'un fumeur de Gîtanes

Ik kan niet stoppen met luisteren. Leve de grote Serge, en natuurlijk de beminnelijke Cathérine.

City Slam #5

Slecht nieuws uit slammersland

De Art Meets Slam in Tilburg stopt er mee. Voor mij betekent dat een kans minder om op het NK te raken, maar erger nog betekent dat voor Martin Beversluis en zijn vrienden dat hun geesteskind ten onder gaat, wegens zoiets naars als gebrek aan animo nog wel. Bij deze spreek ik de wens uit dat de hoop Tilburg niet in de schoenen zinkt en we daar in de toekomst ooit weer van een slam mogen genieten. Ik heb met veel plezier meegedaan, en ben met evenveel plezier een andere keer weer van de partij. Martin en collega's: sterkte en succes gewenst!

Uitmarkt

Utrecht roept weer, en Daan antwoordt! Morgen ben ik te bewonderen op de plaatselijke Uitmarkt, rept u dus allen tegen twaalven naar de Kargadoor aan de Oude Gracht, want daar is het te beleven. Prachtige muziek en spetterende poëzie!

Of rep u vanavond laat naar Roermond! Daar vindt de cultuurnacht plaats. Guerillapoëzie in het CK-theater in de Jezuïtenstraat.

Heel Nederland opent haar cultureel seizoen. Venlo heeft een stadsdichter, maar maakt daar op de Ouverture geen gebruik van. Gelukkig zien andere steden me graag komen. En gelukkig heeft Venlo nog mensen als Tieneke Verstegen, Ger Janssen en Jan Brouwers. Deze week is hun gevelgedichtenproject gestart met een tekst van mijn hand, die staat te bewonderen op de zijgevel van restaurant Hemingway in de Heilige Geeststraat. Een foto volgt!

KarGADOOR

Gisteren nipt de publieksprijs van de Kargadoorslam gewonnen, en mezelf verzekerd van een plek in de halve finale van het Nederlands Kampioenschap Poetry Slam. Het ging, zoals reeds vaak in de geschiedenis van de wereld, tussen Wibo Kosters en mijzelf, en met slechts een stem verschil (gelukkig had ik mijn lief en mijn goede vrind Maarten naast me zitten) blijft mijn aantal kansen op NK-deelnemerschap op drie. Dat zijn naast de voorgenoemde halve finale de jaarfinales in Tilburg en Eindhoven.

Winnaar van de juryprijs en dus van een zekere plek op het NK was Peter M van der Linden, en het is met trots dat ik opmerk dat hem dat de enige dichter maakt (tot op heden welteverstaan) die mij op Neerlandsch Grondgebied voorbij heeft kunnen streven in een poetry slam. Zij het ACG Vianen, zij het Max Lerou, zij het David Boelee, zij het Casper Fioole, zij het Martin Beversluis, zij het Boris de Jong en, ironisch genoeg, zij het Peter M van der Linden, allen kwam ik ooit succesvol tegen op een slam, enkel Peter M overwon. Het is een genoegen van hem te verliezen, zeker als je toch nog wint.

Dit had de jury te vertellen over mijn performance. Lees het hele Juryverslag op www.pomgedichten.nl en www.dichtbijgijs.nl

daan doesborgh Venlo in utrecht. DIT IS – zijn gedicht in de eerste ronde – dit is daan een voortdurend dichterschap sprak de jury. Groter dan of gelijk aan het gedicht sprak daan. Ader zal 2 zijn. Zijn laatste woorden in de eerste ronde. Er sprongen tranen in mijn ogen van de liefde die daan beschreef. Schreef een jurylid. Zijn tweede nog beter. Nog sterker. Er rijdt een trein van pijn voorbij. Sprak daan. In de derde ronde. Hoe je gek van de pijn kan vertederen. Sinds bettie de vu beheerst slammen slammers over ziektes meneer wolluf. schrijft u dat er wel even bij. En zou de derde ronde - op zich - bekeken zijn dan was daan doesborgh de winnaar geweest. Het publiek bracht hem daarvoor de publieksprijs. En zijn ticket naar de halve finale NK. De jury oordeelde over drie rondes. En uiteindelijk kreeg peterm 4 stemmen jury en daan drie.

Memento Mori

Na onder vele anderen Michael Jackson, Merce Cunningham, Martin Bril, Frank McCourt, Ron Asheton, John Updike, Robert Jasper Grootveld, Shinkichi Tajiri, Walter Cronkite, Michaël Zeeman, Les Paul en natuurlijk Simon Vinkenoog is nu ook Willy DeVille een naam op de indrukwekkende lijst van mensen die in 2009 overleden zijn. En we zijn nog maar net over de helft. Opdat wij niet vergeten!

Wereld Muziek Concours

Op verzoek nu ook de tekst die in onderstaand filmpje wordt voorgedragen:

De nacht dat een ontstoken kies me wakker hield

Lief dagboek van haat en frustratie,
Ik schrijf je in een delirium van pijn
dat al het goede mist van delirisch zijn
behalve de lyriek
(want je besterft het van de pijn)
dus in dit gedicht rijmt pijn
op pijn, op mij, op pijn, op pijn, op pijn,
op hel, op mij, op pijn, op kies, op pijn

soms dient het zich aan als een krijsend lijk
dat uit een graf gekropen op je toekomt
en ze tart de diepte van je bestaan
en haar lokken nat van ontbindingsvocht
slaan naastgelegen kiezen en
haar dode vingers rammen op de kaak
maar soms
zijn het de losgeslagen paarden van Hades
en vraag jezelf niet of die paarden had:
vannacht traden zij te vaak die enclaves van mijn schedel
die om nutteloze redenen elk
zenuwen bevatten
ze galopperen bezeten door
die smalle gang van tanden
en je voelt hun hoeven dreunen in je maag
soms slaan er enkelen nog los van de losgeslagenheid
en gaan omlaag
dalen af naar de onschuldigheid
de onderkaak
en met de wanhoop in mijn ogen weer gevoed
hinnikend als krijgers van de dood
roept hij ze even weer terug
en laat mij achter
in een poel van zweet en visioenen
opgewekt door de heren
Paracetamol en Ibuprofen
die machteloos toekijken hoe ik
slaaf van de pijn in mijn bek
smekend naar heb opkijk

Dan rijdt er weer een trein van pijn voorbij
o hoe ik kan verlangen naar het zoete
kraken van een tang die een tand
bevrijdt uit zijn vlezige gevangenis
de mond
ik wil de straat op gaan
potige kerels schofferen
en een welgemikte linkse incasseren
om dan huilend van geluk
enkele bebloede boosdoeners
in mijn palm te spugen

Terwijl de wereld het ondergewaardeerd
orgasme van de slaap beleeft
vind ik me in gezelschap
van de terminalen
lijders aan migraine
spit jicht reuma
de geschotenen in veldhospitalen
de barenden
de botten brekenden
die van de pijn niet kunnen slapen
en dan maar zingen in ons duivelspact

En heel soms
een fractie van een tel
niets
tijdens die momenten
voel ik hoe mijn arme lichaam
zich losmaakt van mijn bed
om dan meteen weer
door een splijtende scheut in mijn muil
terug op de aarde gedonderd te worden
en de pijn ritselt tussen mijn tanden
als een merel in een heesterstruik
een heester van vlees
en een merel van kokend metaal

Het is algemeen bekend dat een nachtmerrie plaatsvindt in het laatste stadium, de ochtend, het einde van de nacht, dus ik kus de ironie van wat ik kreeg in de twee uur voor mijn wekker ging,
zoete vrede van de slaap

Persco WMC

Gisteren was de persconferentie van het Wereld Muziek Concours over hun spannende crossoverprojecten op het WMC 2009, en om de aanwezige pers en notabelen vast een voorproefje te geven was onder andere bijgevoegd optreden te zien. Ik draag het gedicht 'De nacht dat een ontstoken kies me wakker hield' voor, intimi weten dat deze tekst berust op een waargebeurd verhaal, niet-intimi begrijpen dat na het aanhoren ervan. Het geheel is een duet met Nard Reijnders op saxofoon.

Dan nog even voor mijn moeder: op het stadhuis in Roermond in de ruimte waar Nard en ik stonden te wachten om de zaal te betreden was een knopje: start bruidsmars. In de zaal waar de persconferentie werd gehouden wordt namelijk normaal getrouwd. Het knopje was daar. Ik heb er niet op gedrukt. Ben je trots op me?

Andermaal feest

De zegetocht duurt voort. Met het bijschrijven van een eclatante zege op de slam van ACG Vianen in Eindhoven blijft Daan Doesborgh in het Nederlandse slamcircuit alweer vier slams ongeslagen. Dat is dus drie kansen op een NK2009 ticket en een kans op een NK2010 ticket, gezien de SLAMersfoort de finale in januari houdt.

Op de meest hardcore slam van Nederland (dichters dragen 2x 8 minuten voor, en dan een finale van 10 minuten p.p.) had ik niet de minste tegenover me, integendeel, met als tegenstanders Kasper Fioole, Peter M van der Linden en de Duodichters Wammes en Polly M was het deelnemersveld van gisteravond geen kat om zonder handschoenen aan te pakken. Mijn sluimerende allergie voor katten bleek hier gelukkig geen probleem.

Naar goed gebruik gaan nu ook deze zege weer beklonken worden met een Youtubefilmpje. Dit keer een filmpje van een auto die over een weg rijdt, maar zoals wel vaker met Youtubefilmpjes op deze site is het filmpje willekeurige bijzaak: het gaat om de muziek. Barcarolle door Tom Waits, van het meesterlijke album Alice. Geniet!

Haa vrienden van de piefpaf

And now for your international moment of zen

Moo cow fuck milk

Tijd voor een nieuw bericht! Inmiddels is het juni en dat betekent dat in de komende maanden er weer aanvragen voor optredens binnen zouden moeten gaan komen. Nu is er sowieso morgen de hoorzitting van de gemeente Venlo over de kredietcrisis, waarop ik mijn visie mag komen geven, en natuurlijk rest ons met het aanbreken van de maand juni nog maar iets minder dan twee maanden tot het Zomerparkfeest.

Ook de slam gaat gewoon door. Was de april-editie gecancelled vanwege het promoveringsfeest van VVV, in mei hebben we weer gewoon een winnaar, te weten Boris de Jong. In een licht aangepaste slam kreeg Boris de meeste stembriefjes (al waren het de sms-stemmen die écht de doorslag hebben gegeven) en versloeg zo Melvin van Eldik en Jolies Heij.

Dat was vorige week, deze week staat in het teken van tentamens. Ik heb er twee, wat dus alleszins meevalt, maar ze moeten wel even gehaald worden. En als dat dan achter de rug is, en ik heb geen hertentamens, is het officieel vakantie. Tot die aanvragen binnen gaan stromen natuurlijk. Naar goede gewoonte zal ik ook even een Youtubefilmpje aanhechten, zodat ik tegen de subsidianten van Daandoesborgh.nl ook weer kan verklaren wat nou precies die opvoedende functie is waar ze een paar ton voor in de begroting hebben vrijgemaakt, dit keer verlicht ik jullie met de visie van Amerikaanse komiek Lewis Black (in het kort: boos, heel boos) over melk en water, en hoe dom fabrikanten wel niet denken dat we zijn. Maak u kwaad!

Categorie: Foto's die mythevorming in de hand werken

Graag uw aandacht voor bovenstaande prachtfoto van Océ fotoclub fotograaf Joep Keij. Joep (ook dichter, en in die hoedanigheid aanwezig bij Daan Doesborgh And Friends in 2007) fotografeerde afgelopen zondag de performance die ik deed met Sara Mück in het kader van het Grenzhopper theaterfestival. Hier de site van Joep met zijn kijk op de middag.

Wanneer ik dit soort foto's zie (en dat gebeurt niet vaak) is dat heel gevaarlijk voor mijn zelfbeeld. En wie geeft me ook ongelijk?

Over poëzie

Maak kennis met Tom Waits. Hij is nog nooit eerder voorbij gekomen op dit blog, en weinig mensen weten dat hij een zanger is die ik zeer bewonder. Op deze mooie donderdagmiddag wil ik het publiek op deze site graag allebei kennis laten maken met een van zijn liedjes, die ik eigenlijk geen liedje wil noemen. Het is eerder een gedicht. Mijn argumentatie in deze wordt gesterkt door het feit dat hij het niet zingt, maar eerder declameert. Onderstaande Youtube-video getuigt ervan dat ik niet lieg. Ook bijgevoegd is de tekst.

Last night I dreamed that I was dreaming of you
And from a window across the lawn I watched you undress
Wearing a sunset of purple, tightly woven around your hair
that rose in strangled ebony curls
moving in a yellow bedroom light.
The air is wet with sound.
The faraway yelping of a wounded dog.
And the ground is drinking a slow faucet leak.
Your house is so soft and fading
as it soaks the black summer heat.
A light goes on and the door opens.
And a yellow cat runs out on the stream of hall light
and into the yard.

A wooden cherry scent is faintly breathing the air.
I hear your champagne laugh.
You wear two lavender orchids,
one in your hair and one on your hip.
A string of yellow carnival lights
comes on with the dusk,
circling the lake with a slowly dipping halo
and I hear a banjo tango.

And you dance into the shadow of a black poplar tree
And I watched you as you disappeared.
I watched you as you disappeared.
I watched you as you disappeared.
I watched you as you disappeared.

(bron: http://www.tomwaitslibrary.com/)





Dan wil ik jullie ook nog even attent maken op Charles Bukowski. Dat had ik eerder al gedaan door een van zijn gedichten te plaatsen, en nu alle vaste bezoekers van deze site een beetje hebben kunnen ruiken aan het fenomeen Charles Bukowski is het tijd om de zwaardere kost te introduceren: tijd voor statements over poetica! De bezoekers die tevens studiegenoten van me zijn (voor zover die bestaan)krijgen al koude rillingen (of een lichte erectie) bij het horen van het woord poetica. Voor de leken op het gebied van neerlandistiek: met poetica wordt bedoeld de literatuuropvatting van een auteur, zoals die naar voren komt uit uitspraken gedaan zowel binnen als buiten het literaire oeuvre van de desbetreffende auteur.
Bukowski doet in dit filmpje (de poster die het op Youtbe heeft gezet vermoedt dat er drank in het spel is, kan hem geen ongelijk geven) een aantal erg interessante uitspraken over poëzie en het dichtersschap. Kinderen en dronken mensen spreken altijd de waarheid, dus we moeten Bukowski maar gewoon geloven als hij zegt:
"Those who say the poet is a very private and precious person I don't agree with. Generally he's just a dumb, fiddling asshole writing insecure lines that don't come through, believing he's immortal, waiting for his immortality that never arrives, because the poor fucker just can't write. Most poets, coets, hoets, carrots can't even write a simple line. Like 'The dog walked down the street.'"



Opdracht voor volgende week: bespreek de poetica van Bukowski op basis van zijn uitspraken over poëzie in het bovenstaande filmpje aan de hand van het poeticastelsel van Abrams, zoals aangevuld door Sötemann in zijn bekende artikel 'Vier poetica's'.

Foto

Graag even onder uw aandacht: onderstaande foto, gemaakt voor universiteitsblad Folia. Een aantal mensen werd gevraagd wat hun favoriete passage uit een gedicht was en bij het door mij gekozen fragment uit De Moordenaars van Paul van Ostaijen moest natuurlijk een foto (met een groot mes, voor de oplettenden) in een verlopen steegje. Dank aan fotograaf Tjebbe Venema voor deze mooie foto!

Categorie: prachtige gedichten van anderen

notice

the swans drown in bilge water,
take down the signs,
test the poisons,
barricade the cow
from the bull,
the peony from the sun,
take the lavender kisses from my night,
put the symphonies out on the streets
like beggars,
get the nails ready,
flog the backs of the saints,
stun frog and mice for the cat,
burn the enthralling paintings,
piss on the dawn,
my love
is dead.


- Charles Bukowski

Hat-trick

A hat-trick in sports is associated with succeeding at anything three times in three consecutive attempts. In North America it is often rendered as hat trick, with no hyphen. The Oxford English Dictionary lists it unhyphenated and gives a variety of examples published in the 19th and 20th centuries both with and without the hyphen. The term was first used in cricket, to describe HH Stephenson's feat in 1858[1] and was used in print for the first time in 1878 (bron: Wikipedia).

Na de maart-editie van de karGADOORslam in Utrecht en de april-editie van de Art Meets slam in Tilburg is mijn hat-trick nu compleet gemaakt door het winnen van de mei-editie van SLAMersfoort. De jury maakte de keuze aan finalisten als volgt bekend: de man met de kies, de man met de sik en de man met de staart (respectievelijk ondergetekende, Martin Beversluis en Wibo Kosters). Na afloop van de finale onderstreepte de jury het hoge niveau van de slam, maar was van mening dat de uiteindelijke winnaar 'soeverein heerste over de avond'. Een te mooi compliment om niet even hier te vermelden. Nu zou ik weer een euforisch stukje muziek kunnen plaatsen hier (klik bijvoorbeeld eens op http://www.youtube.com/watch?v=nnHksDFHTQI, http://www.youtube.com/watch?v=9xYjz9T4U64&feature=related, http://www.youtube.com/watch?v=EG-lQ-BQdrs, http://www.youtube.com/watch?v=nXK60prBI_w) maar in het kader van de relativering een ingetogener filmpje:

3x is feestrecht

Gouden tijden!

Het vorige feest is nog niet uit ons geheugen verdwenen of het volgende feest dient zich alweer aan. We lachen onze tanden bloot want gisteren heb ik na een zinderende finalebattle met Wibo Kosters in Tilburg alweer een poetry slam op mijn palmares bij mogen laten graveren. De eindejaarsslam in Tilburg belooft een spektakel te worden: Pom Wolff, Gijs ter Haar, Daan Doesborgh en... Wibo Kosters, want die won de publieksprijs waardoor ik hem gelukkig terugzie in de seizoensfinale.

Tot die tijd een feestcadeau / zoethoudertje / sorry voor het lange wachten op een nieuwe post:

Nog steeds feest

Het is nog steeds feest, want vandaag was ik de winnaar van de zevende Kargadoorslam in Utrecht!

Dit had de jury (Mike Platenkamp, Pandorra en juryvoorzitter Pom Wolff) te zeggen over mijn verschijning:

daan doesborgh lijkt me een serieuze tip, niet alleen door zijn knokploegachtige bio, die onderweg dan ook wel eens verveelt, maar op zijn weblog zag ik poëzie. een grote bek met poëzie zou altijd een kans moeten maken, al is het maar uit natuurbehoud.
Goed gezien. Een jonge enthousiaste slammer. Alles uit het hoofd. Hoewel poëzie meer is dan een enthousiast gebrachte opsomming, de euforie gesmeerd over te vaak afgelikte thema’s (eerste ronde) was hij innemend, gul gevend, afwisselend, een aanwinst in slammersland. Als iemand peterM van der linden zou kunnen wegvagen dan is het deze DAAN. Te weinig inhoud nog zegt een jury dan. En - als poëzie leuk zijn is dan is Daan poëzie. de performance bijna te perfect dat het soms een truukje leek. Zonder meer finalist en in de finale zonder meer de terechte winnaar. Het enige afwijkende geluid op deze zonnige middag, zo - dat je graag nog een toegift wilde horen.

(bron: www.pomgedichten.nl)

En met de SLAMersfoort en een slam in Bochum ( en natuurlijk de Kargadoor seizoensfinale op 6 september) is Daan Doesborgh terug op het slampodium.

FEEST!

Het is feest op www.daandoesborgh.nl en www.stadsdichtervenlo.nl!

Dit is het 100ste bericht op deze site, en geheel in stijl van onze berichtgeving vieren we dat met een Youtubefilmpje.

Categorie: liedjes die HEEL HARD gedraaid moeten worden

(even doen dus)

Youtube hoera

Vanaf heden zijn er weer twee nieuwe filmpjes te bewonderen op Youtube waar mijn gezicht in voorbij komt.
Het eerste filmpje, gemaakt door niemand minder dan Quirien van haelen tijdens Open/Dicht 2009 in Roggel, betreft een imitatie van Gerrit Komrij die ik deed voor een uitverkochte Sjor in het kader van de Literaire Playbackshow.



Het tweede filmpje is een door een anonieme fan gemaakt filmpje bij het spetterende lied dat de SPECTACULAIRE DAANDOESBORGH.NL VALENTIJNSDAGACTIE heeft gewonnen: DAAN door Nettie Rakettie & de Scooters.




Beide filmpjes zijn ook te vinden in de videobalk bovenaan deze website, waar steeds enkele willekeurige Youtube filmpjes te zien zijn waar mijn naam aan gekoppeld is. Veel kijkplezier!

Nieuw stadsgedicht

Uitvaart van Shinkichi Tajiri

Leg een zachte witte lelie
op zijn borst
En een roestvrijstalen slijpschijf
op zijn linkerknie
Geen stoere ronin kon het schepperslijf
beschermen tegen dood van binnenuit
en dan moet het lichaam sterven

Met metaal heeft hij geworsteld
als zijn lichaam
heeft er knopen in gelegd
(kunst is een gevecht
van liefde)
en heeft zijn forten opgetrokken

Hij verhuist nu
van zijn kleine afgeleefde kamer
over tuinen en kastelen
- en de lucht zal trillend zingen -
naar duizend ijzerwachters

De publieke bestelling

Vandaag (dinsdag) bij De Wereld Draait Door was Eva Jinek de tafeldame, voor mij een reden om maar weer eens naar DWDD te kijken. Nu had ik dat gisteren ook al gedaan, dit keer vanwege Jan Mulders ergernissen van de maand, eigenlijk ben ik een regelmatige DWDD-kijker die het nodig vindt elke dag een excuus te verzinnen.

Maar goed. Na Fokke en Sukke schoven aan 'vier leden van Wakker Nederland'. Dat zijn er 50.000 en als deze vier een gelaagde steekproef vormen dan is 25% Bekende Nederlander, 25% is een soort randbekendheid, 25% is een lokale bekendheid, 25% is 'gewone burger' en 75% is proletariaat. De enige die ik niet tot het proletariaat schaar is Thomas Lepeltak omdat, en ik ga mijn best doen om dit niet homo-erotisch te laten klinken, hij zo'n leuke lach heeft. Niet per se charmant, maar het geluid is zo innemend. Helaas voor mij vond Thomas Lepeltak echter dat er om het feit dat de idiootste baggerkrant van Nederland een publieke omroep wilde beginnen en het er nu alle schijn van heeft dat dat gaat lukken weinig te lachen viel.

Wie waren er aangeschoven?
1. Een of andere barvrouw die niemand kent en de Telegraaf leest.
2. Een of andere Amsterdamse volkszanger die niemand kent en de Telegraaf leest.
3. Thomas Lepeltak, in de woorden van Matthijs van Nieuwekerk 'een Telegraaf-coryfee', die stiekem niemand kent en de Telegraaf leest.
4. De immer zwakzinnige Henny Huisman die in zijn Snuitje-periode nog wel iets koddigs had maar de Telegraaf leest.

Deze mensen gingen verdedigen dat Wakker Nederland een goed idee is. Het idee, voor de duidelijkheid, is om het SBS6 publiek een stem te geven in de publieke omroep. Ik sta niet achter dit idee, het SBS6-publiek heeft aan SBS6 al zendtijd genoeg, en als ze zich vervelen kunnen ze altijd nog proberen RTL4 te begrijpen, of gewoon de Telegraaf nog een keer lezen (voor alle duidelijkheid: het is NIET mijn mening dat RTL4 een hoog intellectueel niveau heeft).

Barvrouw vond de publieke omroep te rechts, dat had namelijk in de Telegraaf gestaan. Levensliedzanger wilde meer ouderwets gezellige programma's voor het hele gezin. Hennie wilde weet ik niet meer precies, maar de publieke omroep was te rechts. Thomas Lepeltak begon een verhaal over de VARA en de AVRO die ten onrechte met de NOS en de NPS samenwerken maar niemand luisterde echt. Het werd pas mooi toen Eva Jinek bozig reageerde op een opmerking over het Belgische journaal, ze werd ervan beticht dat nooit te kijken maar ze kijkt dat heel vaak. Het Belgische journaal deed trouwens zijn intrede na een eng stukje argumentatie uit de mond van Lepeltak die eigenlijk beargumenteerde dat de Belgische TV beter is omdat ze meer beelden van allerlei nare rampen laat zien. De Telegraaflezer is de ramptoerist.
Dit momentje was een mooi uitgangspunt voor Eva (of Matthijs, als hij kloten had) om even terug te bijten, en fijntjes uiteen te zetten waarom de Wakker Nederland vrienden terug naar huis moeten. Eva Jinek had al even laten vallen dat er geen concrete geluiden van Wakker Nederland uitgingen maar vergat dat dat argument bij het ontmantelen van Geert Wilders' politieke agenda ook al niet aankwam bij de Telegrafen.
Helaas, even dacht ik dat er iemand op ging staan en ging zeggen dat het al erg genoeg is dat sommige mensen uit een soort plichtsgevoel de Telegraaf wel als een serieus medium zien en bijvoorbeeld de Story niet terwijl het verschil ver te zoeken is, en dat het laatste wat we willen wel gesubsidieerde afstompingspropaganda is. Ik werd teleurgesteld.
Ik werd nog een keer teleurgesteld door Ivo de Wijs, die begon over het olifant-voorbeeld (dat had ik nog niet uitgelegd. Schijnbaar is er een olifant gestruikeld ergens, en is dood gegaan of zoiets. Ik moet bekennen dat ik dit wereldschokkende nieuws gemist heb - en daardoor een telefonisch grapje van een niet nader te noemen cinéast niet begreep - maar de Wakker Nederland vrienden vonden dit een goed voorbeeld van belangrijk nieuws dat die enge rechtse publieken onderbelicht lieten. Matthijs en Eva sputterden in unisono dat de olifant wel vier keer voorbij was gekomen. Ik weet niet of ik dat gegeven erger vind, of het feit dat de olifanten van de toekomst, als het aan de Telegraaf ligt, nog vaker getoond moeten worden. Update: het NOS journaal meldt dat olifant Annabel aan artrose leed, en verlamde na een nekwervelbreuk. Belangrijk.). Ivo de Wijs, dacht ik, ging vertellen dat die olifant helemaal geen fucking nieuws is, en dat ze niet zo moeten zeuren, maar Ivo de Wijs (was ik even vergeten) is tegenwoordig een Greenpeace, en wilde op de valreep nog even kwijt dat olifanten helemaal niet in Nederland thuishoren.

Het was een tijdje geleden een van Matthijs' hobbies om Willem Middelkoop elke avond te laten vertellen dat we rustig kunnen gaan slapen. De opkomst der horden van vanavond is het grootste argument tegen die belofte. Slaap niet, waak.

Instant update: Na de late herhaling van De Wereld Draait Door schakel ik over naar Pauw en Witteman en Jeroen Pauw maakte een grapje. Dat heeft an sich niet zo veel nieuwswaarde maar Pauws grap was een reactie op een filmpje waarin Johnny de Mol knuffelt met een dame die het Down-syndroom heeft. "Een van deze mensen is Johnny de Mol." Vond ik een leuke grap.

De langverwachte uitslag

dames en heren, het moment is daar waar u allen op heeft gewacht. De jury heeft er ruimschoots de tijd voor genomen, want het aanbod was hoogstaand en overvloedig, maar nu is er dan toch echt de uitslag van de SPECTACULAIRE DAAN DOESBORGH.NL EN STADSDICHTERVENLO.NL VALENTIJNSDAGACTIE.

Voor we de prijswinnaars bekend maken wil de jury graag het een en ander kwijt over de inzendingen. Of het de kredietcrisis is, of de sluiting van de postkantoren, of een andere reden, is ons onbekend, maar er is een significante afname waar te nemen in de hoeveelheid inzendingen per post dit jaar. Ofschoon in het reglement van onze acties inzendingen per mail worden uitgesloten van deelname is de jury tot het inzicht gekomen dat het tijd is voor de VALENTIJNSDAGACTIE om met haar tijd mee te gaan, en met terugwerkende kracht zijn nu inzendingen die wij elektronisch ontvangen hebben ook meegenomen in de beoordeling. Hierbij werd wel duidelijk gelet op de gebruikmaking van het medium elektropost, en dan met name op een wijze die bij analoge post wellicht niet mogelijk is.

Het juryrapport is op aanvraag in te zien, maar het is met plezier dat wij u bij deze de prijswinnaars mededelen, vergezeld van een korte motivatie.

Allereerst de aanmoedigingsprijs. deze werd dit jaar gewonnen door BERNARD MARTENS uit VENLO. Zijn inzending getuigde van een grote oprechtheid, een ontroerend gevoel van twijfel over zichzelf en over de wereld, en een uiterst originele benadering van de opdracht. Hij wordt beloond met een langspeelplaat van Julio Iglesias.

De innovatieprijs werd dit jaar gewonnen door een van onze vaste deelneemsters, MARIËLLE WOLTERS uit VENLO. Op postmoderne wijze heeft zij van het medium email gebruik gemaakt. Haar liefdesboodschap was vol van bewegende elementen, en de jury was unaniem lyrisch over de manier waarop zij de snel veranderende moderne samenleving, alsmede de verplasticing en verelektronisering die de 21ste eeuw zo kenmerken in een ontroerende boodschap heeft weten in te passen. Zij wint een gesigneerd exemplaat van 'De Reeds Beweende Liefdes Van Daan Doesborgh'.

Onze jaarlijkse poëzieprijs is dit keer voor MICHAEL BRANDT uit AMSTERDAM. In het sonnet dat hij instuurde waren op duizelingwekkende wijze klassieke, modernistische en postmoderne elementen verweven tot een existentialistische boodschap die het eeuwenoude thema van de liefde op metafysische wijze ontstijgt. Ook hij wordt beloond met een gesigneerd exemplaar van 'De Reeds Beweende Liefdes Van Daan Doesborgh'.

De troostprijs is dit jaar voor STAN DEKTA uit MIDDELBURG. Zijn muzikale ode aan Daan Doesborgh werd door de jury zeer gewaardeerd. Hij ontvangt van ons de verzamelde gedichten van Lucebert.

Natuurlijk zijn alle winnaars echte winnaars, maar er kan er maar een de hoofdprijs ontvangen. Lang heeft de jury moeten debatteren over wie dit zou moeten zijn, en uiteindelijk was er een naam die steeds op de lijstjes terug bleef komen. Deze muzikale bijdrage getuigt zowel tekstueel als muziektechnisch van groot talent, en ook de uitvoering van het postpakket heeft de jury versteld doen staan. Daan Doesborgh zelf heeft ons laten weten dat het CD-tje van deze inzenders regelmatig door zijn woonstee schalt, de opzet is dus in alle opzichten zeer geslaagd. Het is met trots en ontroering dat wij aankondigen, dat de winnaar van het prestigieuze etentje met Daan Doesborgh niemand minder is dan de diva van de grunge, de grand dame van de hardstyle, de éminence grise van de folkrock, de toekomst van het chanson, NETTIE RAKETTI (EN HAAR SCOOTERS) uit het pittoreske GAK-GEBOUW. Gefeliciteerd!

De spectaculaire Daan Doesborgh.nl Valentijnsdagactie is er weer!

Het leven gaat snel, en de redactie van Daan Doesborgh.nl houdt van jachtigheid en gezonde competitie. Daarnaast vinden wij dat iedereen zijn leven zo moet inrichten dat er altijd tijd is voor onverwachte tussenkomstigheden. Vandaar dat wij besloten hebben op zeer korte termijn toch een 2009-editie van de Spectaculaire Daan Doesborgh.nl Valentijnsdagactie te organiseren. Na het overweldigende succes van vorig jaar (meer dan 500 inzendingen) zit er behoorlijk wat geld in de campagnekas, mede ook door de onverbiddelijke bestseller De Reeds Beweende Liefdes van Daan Doesborgh (hierboven te bestellen).

Het is om die reden dat we dit jaar de volgende spectaculaire prijzen kunnen aanbieden:

HOOFDPRIJS: uit eten met niemand minder dan DAAN DOESBORGH

Overige onder de inzendingen te verloten prijzen:

- 2 exemplaren van De Reeds Beweende Liefdes van Daan Doesborgh

- 1 exemplaar van een nog nader te beplen poëziebundel, uitsluitsel volgt later deze week

- Een langspeelplaat van de altijd zwoele Julio Iglesias uit mijn geboortejaar

Dus ga aan de slag. Knip, plak, lijm en zoen er op los. Papier, karton, rozenblaadjes, alles mag.

De opdracht is als volgt: schrijf een liefdesbrief met als subject Daan Doesborgh. Anders dan vorig jaar is de inhoud geheel vrij, met 1 eenvoudige uitzondering: de laatste regel ligt vast. Om deze regel te vinden moet je het hele archief van november 2008 doorspitten op zoek naar een regel die roze gekleurd is. Het archief vind je aan de linkerkant van deze site, onder de lijst met links.

Als je met je gefröbel klaar bent, post dan snel je brief naar het linksboven onder Contact vermelde postadres. Let op: inzendingen per email worden niet geaccepteerd.

Alle inzendingen tot en met die van 15 februari worden meegenomen in de beoordeling. Later mag niet, eerder dus wel. Succes!

Maandag-bericht 2 februari 09

Many's the time I've been mistaken
And many times confused
Yes, and I've often felt forsaken
And certainly misused
Oh, but I'm all right, I'm all right
I'm just weary to my bones
Still, you don't expect to be
Bright and bon vivant
So far away from home, so far away from home

And I don't know a soul who's not been battered
I don't have a friend who feels at ease
I don't know a dream that's not been shattered
or driven to its knees
but it's all right, it's all right
for we lived so well so long
Still, when I think of the road we're traveling on
I wonder what's gone wrong
I can't help it, I wonder what's gone wrong

And I dreamed I was dying
I dreamed that my soul rose unexpectedly
And looking back down at me
Smiled reassuringly
And I dreamed I was flying
And high up above my eyes could clearly see
The Statue of Liberty
Sailing away to sea
And I dreamed I was flying

We come on the ship they call the Mayflower
We come on the ship that sailed the moon
We come in the age's most uncertain hours
and sing an American tune
Oh, and it's alright, it's all right, it's all right
You can't be forever blessed
Still, tomorrow's going to be another working day
And I'm trying to get some rest
That's all I'm trying to get some rest


UPDATE 7-02: Als ik filmpjes op mijn blog plaats gaat het meestal om het lied dat in het filmpje gedraaid wordt. Youtube staat vol met dit soort filmpjes waarbij het beeld (meestal de albumhoes of een selectie plaatjes van de muzikant) ondergeschikt is aan het geluid. Meestal zoek ik de eerste de beste video die niet live is of een huisgemaakte cover, zonder al te veel te letten op wat er te zien is. Nadeel van deze methode is dat ik mij er door derden op heb moeten laten wijzen dat het filmpje dat vijf dagen onder dit bericht heeft gestaan een erg slechte en erg politieke pro-amerikaanse slideshow was die op hinderlijke wijze de aandacht van de muziek afleidt en mij bovendien ten onrechte een politieke mening toe zou kunnen dichten getuige de aanwezigheid op deze site. Ik zoek een nieuw filmpje.

Maandag-bericht 26 januari 09

Even een verhaaltje doen?
Johnny Cash werd geboren in Arkansas op 26 februari 1932 en kreeg als officiële voornaam J.R. Dit omdat zijn ouders het niet eens konden worden over een naam, alleen de initialen.
Iedereen kent hem als de countryzanger met de stem van inkt die van 1955 tot 2003 actief was, en muziek is blijven maken tot het bittere einde op 12 september 2003. Tegen die tijd zat hij al in een rolstoel en had ernstige klachten als gevolg van diabetes en een longaandoening. Hij stierf amper vier maanden na zijn vrouw, de illustere June Carter.

Cashs status als muzikale legende was al vrij snel onbetwistbaar, maar toch raakte zijn carrière rond 1990 in het slop. Daar kwam gelukkig al een einde aan in 1994 met de release van het album American Recordings, dat het begin werd van een serie van vijf albums, waarvan de laatste, American V: A Hundred Highways, werd uitgebracht in 2006, en de volgende (werktitel: American VI) nog op stapel staat. Het is American V waar ik het hier over wil hebben.

De American Recordings serie kenmerkt zich door de afwisseling van nieuwe nummers, covers en heropnames van Cashliedjes. Waar American IV: The Man Comes Around voornamelijk bekende covers bevat (van o.a. Nine Inch Nails, U2, Simon & Garfunkel en The Eagles) bestaat American V voornamelijk uit traditionelere nummers waarin we een man horen die oud, ziek, nors en tevreden is. De gebruikelijke zwartgallige Cashcitaten zijn niet van de lucht ("But they don't give awards and there's no praise or fame for hearts that are broken or love that's in vain") maar tussen de regels door klinkt een soort tevredenheid, een zoort verzoening. "Once in a while along the way love's been good to me", lijkt Cash op concluderende wijze te kraken.

Naar goed gebruik ter afsluiten én illustratie weer zo'n leuk ingebed Youtubefilmpje. Ik wilde hier het van Gordon Lightfoot afkomstige 'If You Could Read My Mind' plaatsen, maar daar zijn geen Youtubefilmpjes van. Even goed is het stampende 'God's Gonna Cut You Down', waar een fantastische clip bij hoort. In rap tempo komt er een lading beroemdheden voorbij waar je bang van wordt - en dan doel ik niet op het uiterlijk van sommigen (lees Keith Richards, Iggy Pop, Tommy Lee) maar op de overweldigende hoeveelheid. Ze staan niet allemaal vermeld op Wikipedia, maar van de 20 artiesten die genoemd worden had ikzelf er na 1 keer kijken 16 herkend. Wie topt, zonder eerst op Wikipedia te kijken?

Ode Aan Jan Mulder

Jan Mulder, wat is hij een held!
Hij hield hoog bij De Wereld Draait Door
En hij toonde die kunst ook daarvoor
Toen men hem nog zag op het veld

Jan Mulder, wat is hij een held!
Zoekt men nog een neerslachtige gast
Die met weemoed en woede verrast
Dan wordt hij als eerste gebeld

Jan Mulder, wat is hij een held!
Ook in humor is hij mijn idool
Nietsontziend, hard en heel soms frivool
En hij doet het niet eens voor het geld!

Dat eind'loos talent van die Jan
Ik krijg er mistroostigheid van

Stadsdichtervenlo.nl: De zoveelste website die het niet kon laten over Israël te berichten

Ik blijf consequent die maandag vergeten! Frustrerend van mezelf. Aan de andere kant, gezien het bedroevend lage aantal reacties (namelijk 0) op de afgelopen twee duidelijk tot participatie uitnodigende berichten zijn er denk ik weinig lezers die er last van hebben, of in ieder geval weinig lezers die het een bal kan schelen.

Nu goed, op dinsdag dan. Ik wil graag even mijn gal spuwen over het nieuws. Het hoort natuurlijk dat ik op deze plek ga vertellen hoe erg het is wat Israël de Palestijnen flikt of hoe erg het is dat Hamas bestaat, afhankelijk van welk kamp op mijn support kan rekenen. Liever wil ik eigenlijk even zeuren over het Israël-Palestina conflict in het algemeen. Iedere nieuwssite, ieder journaal en iedere krant heeft het namelijk voortdurend over de aanval van Israël op Gaza.
Nu is dat niet alleen vermoeiend, want in Israël zit een e-trema en dat moet met twee (2!) extra toetsen getypt worden! Daarnaast was de kous eigenlijk al af toen Tom Waits (daar issie weer) in het op zijn uit 2006 afkomstige album Orphans (zie ook dit eerdere stadsdichtervenlo.nl bericht)aanwezige lied 'Road To Peace', natuurlijk een verwijzing naar de routekaart naar de vrede, het oplossingsprogramma voor een conflict dat nog steeds tot vervelens toe doorgaat. Strekking van dit lied is in het kort: dit gaat niet goedkomen.
Natuurlijk vind ik het vreselijk wat er allemaal gebeurt, maar beide partijen hebben zich in dit conflict even schofterig opgesteld en beide partijen hebben evenveel (of evenmin) gelijk. Ik heb mijn buik vol van al het nieuws over weer een beschieting hier, en weer een vieze raket daar, want Israël en Palestina worden toch nooit vrienden, net als Hero Brinkman en Aruba.
Het is zo langzamerhand een goede gewoonte te worden dat ik de achteloze voorbijganger die per ongeluk op deze website belandt een aardigheidje uit de Youtube kast voorschotel. Bij deze, gewoon om de discussie te beëindigen en niet eens zo zeer omdat het Tom Waits is, voorgenoemd lied. Voor iedereen met een mening: doe maar lekker naar de tekst luisteren. Voor de mensen die niet aan politiek doen: lekker gitaartje he?

Helden

Maar al te graag dromen we weg bij films over superhelden en superschurken. The Hunt For Red October en Shaft wil ik in het bijzonder noemen, het prototype is natuurlijk James Bond. Wie goed oplet kan echter elke dag verdwalen in een Bondwereld. Simpelweg door een beetje goed in het rond te kijken. Nee, Jan-Peter Balkenende is wat je van een regeringsfunctionaris verwacht: een lullig ambtenaartje. Maar ze zijn er op de wereld. Omdat er te weinig foto's op dit weblos komen en omdat het kan: DE SUPERHELD en DE SUPERSCHURK in twee keer drie foto's.

Eerste dag

De laatste plaat die ik luisterde in 2008 was Transformer van Lou Reed, want Luc en Maarten waren erbij en dat is toch de plaat waar we in 2008 het vaakst met mee hebben gezongen.

De eerste plaat die ik luisterde in 2009 was Close To The Edge van Yes.

Wichelaren, theeblaadjeslezers en numerologen: trek uw conclusies! Wat gaat, op basis van deze platen, 2009 brengen in het algemeen en ten opzichte van 2008?

Shoot!