Over poëzie

Maak kennis met Tom Waits. Hij is nog nooit eerder voorbij gekomen op dit blog, en weinig mensen weten dat hij een zanger is die ik zeer bewonder. Op deze mooie donderdagmiddag wil ik het publiek op deze site graag allebei kennis laten maken met een van zijn liedjes, die ik eigenlijk geen liedje wil noemen. Het is eerder een gedicht. Mijn argumentatie in deze wordt gesterkt door het feit dat hij het niet zingt, maar eerder declameert. Onderstaande Youtube-video getuigt ervan dat ik niet lieg. Ook bijgevoegd is de tekst.

Last night I dreamed that I was dreaming of you
And from a window across the lawn I watched you undress
Wearing a sunset of purple, tightly woven around your hair
that rose in strangled ebony curls
moving in a yellow bedroom light.
The air is wet with sound.
The faraway yelping of a wounded dog.
And the ground is drinking a slow faucet leak.
Your house is so soft and fading
as it soaks the black summer heat.
A light goes on and the door opens.
And a yellow cat runs out on the stream of hall light
and into the yard.

A wooden cherry scent is faintly breathing the air.
I hear your champagne laugh.
You wear two lavender orchids,
one in your hair and one on your hip.
A string of yellow carnival lights
comes on with the dusk,
circling the lake with a slowly dipping halo
and I hear a banjo tango.

And you dance into the shadow of a black poplar tree
And I watched you as you disappeared.
I watched you as you disappeared.
I watched you as you disappeared.
I watched you as you disappeared.

(bron: http://www.tomwaitslibrary.com/)





Dan wil ik jullie ook nog even attent maken op Charles Bukowski. Dat had ik eerder al gedaan door een van zijn gedichten te plaatsen, en nu alle vaste bezoekers van deze site een beetje hebben kunnen ruiken aan het fenomeen Charles Bukowski is het tijd om de zwaardere kost te introduceren: tijd voor statements over poetica! De bezoekers die tevens studiegenoten van me zijn (voor zover die bestaan)krijgen al koude rillingen (of een lichte erectie) bij het horen van het woord poetica. Voor de leken op het gebied van neerlandistiek: met poetica wordt bedoeld de literatuuropvatting van een auteur, zoals die naar voren komt uit uitspraken gedaan zowel binnen als buiten het literaire oeuvre van de desbetreffende auteur.
Bukowski doet in dit filmpje (de poster die het op Youtbe heeft gezet vermoedt dat er drank in het spel is, kan hem geen ongelijk geven) een aantal erg interessante uitspraken over poëzie en het dichtersschap. Kinderen en dronken mensen spreken altijd de waarheid, dus we moeten Bukowski maar gewoon geloven als hij zegt:
"Those who say the poet is a very private and precious person I don't agree with. Generally he's just a dumb, fiddling asshole writing insecure lines that don't come through, believing he's immortal, waiting for his immortality that never arrives, because the poor fucker just can't write. Most poets, coets, hoets, carrots can't even write a simple line. Like 'The dog walked down the street.'"



Opdracht voor volgende week: bespreek de poetica van Bukowski op basis van zijn uitspraken over poëzie in het bovenstaande filmpje aan de hand van het poeticastelsel van Abrams, zoals aangevuld door Sötemann in zijn bekende artikel 'Vier poetica's'.