Tom Waits 2

Het is bijna half twee, in de nacht van donderdag op vrijdag en er valt me plotseling iets belangrijks in.

Al luisterende naar Walk Away, een van mijn favoriete Tom Waitsnummers (mail me en ik stuur het) viel mij iets belangrijks in.

Tom Waits is een soort gospeldominee. Luister naar zijn fantastische stem (als die van een dikke neger) en het komt op een gegeven moment tot je. Hij predikt. Tom Waits predikt continu zijn visie en zijn visie is dat de werkelijkheid zoveel leuker wordt als je af en toe weg mag zakken in zijn wereld van stoffige kleding, megafoons, goederentreinen en veel, heel veel whisky. Alle tinten bruin op de wereld gehoorzamen aan Tom Waits.

Het beloofde gedicht is klaar. Ik ga nu eerst naar bed, maar men kan het spoedig tegemoet zien op dit weblog.