Woensdagbericht?

Ok, het gaat meteen al mis. Ik kom op woensdag pas aan mijn maandagbericht toe. Maar natuurlijk had ik zondag al een uitgebreid stuk geschreven dus veel klagen hoeft er niet bij te zijn.

Vandaag viel mijn oog op een interessant artikel in NRC Handelsblad. Heden, Tien December Anno Domini Tweeduizend-en-acht werd in het Limburgse Maaseik het Limburgs Charter getekend. wat is dat? Welnu, dat is een verdrag ondertekend door zowel Steve Stevaert als Léon Frissen, staatshoofden van respectievelijk Belgisch en Nederlands Limburg, waarin staat dat de beide Limburgen (waarvoor overigens de wederom respectievelijke benamingen West en Oost Limburg geprefereerd worden) voortaan zo veel mogelijk als één provincie samen zullen werken. Eindelijk officieel vriendjes over grenzen heen.

Léon Frissen, onze innemende gouverneur (technisch gezien trouwens niet mijn gouverneur, ik ben geregistreerd als Noord-Hollander) deed in het bewuste NRC-artikel een zeer rake uitspraak. "We [moeten] af van het beeld van Limburg als de blindedarm van Nederland". Deze metafoor vind ik een prachtige vondst. Zowel figuratief als moreel en bestuurlijk is Limburg inderdaad de blindedarm van Nederland. Dat is precies de reden waarom ik het ondertekenen van dit verdrag zo toejuich. Dat Joep Leerssen, hoogleraar hier aan de Universiteit van Amsterdam vanuit een historisch perspectief spreekt over "een klef wij-gevoel", en ongetwijfeld gelijk heeft als hij zegt dat deze indeling van Limburgen en hun samenvoeging weinig steek houdt trek ik niet in twijfel, maar ik blijf een fervent souvereignist: De rest van Nederland heeft een hekel aan Limburg. Limburgers zijn dom, het zijn boeren, ze spreken een achterlijk taaltje dat niemand verstaat, ze zuipen teveel. Als Limburgers zingen, zo zei mijn uit Dordrecht afkomstige huisgenote Marijke, is dat net als met Vlamingen: ik kan ze per definitie niet serieus nemen want het klinkt alsof ze mentaal gehandicapt zijn (Haar website is te vinden bij de links en ja, daar kunt u een reactie achterlaten).

Op haar beurt heeft Limburg een hekel aan de rest van Nederland. De Nederlanders (een Limburger rekent zich per definitie niet tot de Nederlanders, zo blijkt uit deze veelgehoorde benaming voor Nederlanders die niet uit Limburg komen) zijn arrogant, ze zijn ongezellig, ze zijn gierig, ze zijn saai en ze hebben een hekel aan ons. Laat ik mijn oordeel in het midden laten: soms komen twee mensen elkaar tegen en die twee mensen mogen elkaar niet, gewoon omdat ze elkaar niet mogen. Voor de mensen 'Nederland, Limburg niet inbegrepen' en 'Limburg' geldt dat zeker. Afsplitsen zeg ik u! We hebben hierin twee scenario's:

1. Een onafhankelijk Limburg. Een gezellige federale staatsvorm met Stevaert en Frissen als gouverneurs en een centrale president (bijvoorbeeld Beppie Kraft).

2. We vatten de koe echt serieus bij de horens en slaan twee vliegen in een klap: Een onafhankelijk Vlaanderen, voor mijn part zelfs onder de naam Vlaanderen, met inbegrepen in ieder geval beide Limburgen, Antwerpen en Oost en West Vlaanderen, en dan eventueel nog (hier zijn wat serieuze referenda voor nodig tezijnertijd) Vlaams Brabant, Noord-Brabant en Zeeland. Natuurlijk zou het voor Vlaams Brabant lullig zijn om als enige Vlaamse provincie over te blijven, plus, mét Vlaams Brabant krijgen we niet alleen Gent, Antwerpen, Oostende en Brugge maar ook Brussel.

Reacties?