De Reeds Beweende Liefdes van Daan Doesborgh

Ook hier is de bundel 'De Reeds Beweende Liefdes van Daan Doesborgh' te bestellen. Deze bundel, met een sarcastische cyclus van tien tragische liefdesgedichten plus vier bonus tracks kost € 7,95 ex. verzendkosten à € 2,50. Bestellen kan door eenvoudigweg een mailtje te sturen naar widaan@gmail.com
Vermeld in de onderwerpbalk 'bestelling bundel'. Ook is de bundel te koop bij optredens, zie daarvoor de lijst aan de linkerkant van deze pagina.
Bovendien is er een aantal verkooppunten van de bundel. De lijst wordt uitgebreid, maar de bundel is nu al te koop bij:
- Boekhandel Wilbro, Tegelen en Venlo
- Muziekwinkel Sounds, Venlo
- Museum Van Bommel Van Dam, Venlo
- Kantoorboekhandel van Heel, Tegelen
- Galerie New Untitled, Venlo
- Wijncafé Vin l'Eau, Venlo
- Boekhandel Koops, Venlo

maandag 26 januari 2009

Maandag-bericht 26 januari 09

Even een verhaaltje doen?
Johnny Cash werd geboren in Arkansas op 26 februari 1932 en kreeg als officiële voornaam J.R. Dit omdat zijn ouders het niet eens konden worden over een naam, alleen de initialen.
Iedereen kent hem als de countryzanger met de stem van inkt die van 1955 tot 2003 actief was, en muziek is blijven maken tot het bittere einde op 12 september 2003. Tegen die tijd zat hij al in een rolstoel en had ernstige klachten als gevolg van diabetes en een longaandoening. Hij stierf amper vier maanden na zijn vrouw, de illustere June Carter.

Cashs status als muzikale legende was al vrij snel onbetwistbaar, maar toch raakte zijn carrière rond 1990 in het slop. Daar kwam gelukkig al een einde aan in 1994 met de release van het album American Recordings, dat het begin werd van een serie van vijf albums, waarvan de laatste, American V: A Hundred Highways, werd uitgebracht in 2006, en de volgende (werktitel: American VI) nog op stapel staat. Het is American V waar ik het hier over wil hebben.

De American Recordings serie kenmerkt zich door de afwisseling van nieuwe nummers, covers en heropnames van Cashliedjes. Waar American IV: The Man Comes Around voornamelijk bekende covers bevat (van o.a. Nine Inch Nails, U2, Simon & Garfunkel en The Eagles) bestaat American V voornamelijk uit traditionelere nummers waarin we een man horen die oud, ziek, nors en tevreden is. De gebruikelijke zwartgallige Cashcitaten zijn niet van de lucht ("But they don't give awards and there's no praise or fame for hearts that are broken or love that's in vain") maar tussen de regels door klinkt een soort tevredenheid, een zoort verzoening. "Once in a while along the way love's been good to me", lijkt Cash op concluderende wijze te kraken.

Naar goed gebruik ter afsluiten én illustratie weer zo'n leuk ingebed Youtubefilmpje. Ik wilde hier het van Gordon Lightfoot afkomstige 'If You Could Read My Mind' plaatsen, maar daar zijn geen Youtubefilmpjes van. Even goed is het stampende 'God's Gonna Cut You Down', waar een fantastische clip bij hoort. In rap tempo komt er een lading beroemdheden voorbij waar je bang van wordt - en dan doel ik niet op het uiterlijk van sommigen (lees Keith Richards, Iggy Pop, Tommy Lee) maar op de overweldigende hoeveelheid. Ze staan niet allemaal vermeld op Wikipedia, maar van de 20 artiesten die genoemd worden had ikzelf er na 1 keer kijken 16 herkend. Wie topt, zonder eerst op Wikipedia te kijken?

vrijdag 16 januari 2009

Ode Aan Jan Mulder

Jan Mulder, wat is hij een held!
Hij hield hoog bij De Wereld Draait Door
En hij toonde die kunst ook daarvoor
Toen men hem nog zag op het veld

Jan Mulder, wat is hij een held!
Zoekt men nog een neerslachtige gast
Die met weemoed en woede verrast
Dan wordt hij als eerste gebeld

Jan Mulder, wat is hij een held!
Ook in humor is hij mijn idool
Nietsontziend, hard en heel soms frivool
En hij doet het niet eens voor het geld!

Dat eind'loos talent van die Jan
Ik krijg er mistroostigheid van

dinsdag 6 januari 2009

Stadsdichtervenlo.nl: De zoveelste website die het niet kon laten over Israël te berichten

Ik blijf consequent die maandag vergeten! Frustrerend van mezelf. Aan de andere kant, gezien het bedroevend lage aantal reacties (namelijk 0) op de afgelopen twee duidelijk tot participatie uitnodigende berichten zijn er denk ik weinig lezers die er last van hebben, of in ieder geval weinig lezers die het een bal kan schelen.

Nu goed, op dinsdag dan. Ik wil graag even mijn gal spuwen over het nieuws. Het hoort natuurlijk dat ik op deze plek ga vertellen hoe erg het is wat Israël de Palestijnen flikt of hoe erg het is dat Hamas bestaat, afhankelijk van welk kamp op mijn support kan rekenen. Liever wil ik eigenlijk even zeuren over het Israël-Palestina conflict in het algemeen. Iedere nieuwssite, ieder journaal en iedere krant heeft het namelijk voortdurend over de aanval van Israël op Gaza.
Nu is dat niet alleen vermoeiend, want in Israël zit een e-trema en dat moet met twee (2!) extra toetsen getypt worden! Daarnaast was de kous eigenlijk al af toen Tom Waits (daar issie weer) in het op zijn uit 2006 afkomstige album Orphans (zie ook dit eerdere stadsdichtervenlo.nl bericht)aanwezige lied 'Road To Peace', natuurlijk een verwijzing naar de routekaart naar de vrede, het oplossingsprogramma voor een conflict dat nog steeds tot vervelens toe doorgaat. Strekking van dit lied is in het kort: dit gaat niet goedkomen.
Natuurlijk vind ik het vreselijk wat er allemaal gebeurt, maar beide partijen hebben zich in dit conflict even schofterig opgesteld en beide partijen hebben evenveel (of evenmin) gelijk. Ik heb mijn buik vol van al het nieuws over weer een beschieting hier, en weer een vieze raket daar, want Israël en Palestina worden toch nooit vrienden, net als Hero Brinkman en Aruba.
Het is zo langzamerhand een goede gewoonte te worden dat ik de achteloze voorbijganger die per ongeluk op deze website belandt een aardigheidje uit de Youtube kast voorschotel. Bij deze, gewoon om de discussie te beëindigen en niet eens zo zeer omdat het Tom Waits is, voorgenoemd lied. Voor iedereen met een mening: doe maar lekker naar de tekst luisteren. Voor de mensen die niet aan politiek doen: lekker gitaartje he?

zondag 4 januari 2009

Helden

Maar al te graag dromen we weg bij films over superhelden en superschurken. The Hunt For Red October en Shaft wil ik in het bijzonder noemen, het prototype is natuurlijk James Bond. Wie goed oplet kan echter elke dag verdwalen in een Bondwereld. Simpelweg door een beetje goed in het rond te kijken. Nee, Jan-Peter Balkenende is wat je van een regeringsfunctionaris verwacht: een lullig ambtenaartje. Maar ze zijn er op de wereld. Omdat er te weinig foto's op dit weblos komen en omdat het kan: DE SUPERHELD en DE SUPERSCHURK in twee keer drie foto's.








donderdag 1 januari 2009

Eerste dag

De laatste plaat die ik luisterde in 2008 was Transformer van Lou Reed, want Luc en Maarten waren erbij en dat is toch de plaat waar we in 2008 het vaakst met mee hebben gezongen.

De eerste plaat die ik luisterde in 2009 was Close To The Edge van Yes.

Wichelaren, theeblaadjeslezers en numerologen: trek uw conclusies! Wat gaat, op basis van deze platen, 2009 brengen in het algemeen en ten opzichte van 2008?

Shoot!