Ringweg A10, Drie kilometer file

Foei Daan! Al zo lang geen bericht meer. Alle vijf de lezers van je blog zitten al bijna een maand lang elke dag wanhopig te F5-en, wachtend op, nee, smachtend naar een nieuwe post sprankelend van literaire virtuositeit!

Nou alsjeblieft dan.

De afgelopen weken in Amsterdam:

- Gert Vlok Nel en Riku Lätti traden op in Paradiso. Daarna gegeten en the cinematic orchestra bezocht. Dat was heel erg gaaf, en er is meer goed nieuws: 2008 brengt een nieuw optreden van Riku Lätti bij Take Five in Venlo! Opdat we elkaar spoedig weer mogen zien.

- Jarig geweest. Nee wacht! Dat was in Steijl.

- Tentamens gehad. Drie stuks.

- Auto's branden aan de horizon. Im Westen nichts neues.

- Ajax van Sophocles bezocht in de Stadsschouwburg. Ondanks de goede cast maakte het weinig indruk. De recensent van De Pers lijkt het volkomen met me eens te zijn. De kop boven de vernietigende recensie luidt: 'Stoffig en oeverloos gezever in Sophocles' Ajax'.

- Volgend weekend Museumnacht. Daarover vermoedelijk later.

Tot dusver de Daan in Amsterdam telex. Voor vragen en opmerkingen kunt u altijd terecht in de commentaarbox rechts onder dit bericht. Voor meer indormatie verwijs ik u ook door naar onze websites www.daandoesborgh.nl, www.stadsdichtervenlo.nl en stadsdichtervenlo.blogspot.nl

Dit was Daan Doesborgh voor Daan Doesborgh nieuws. Terug naar jou, Femke.

Meel en melk

Elk gezicht op Amsterdam is als een ansichtkaart in een bakkerij. Er hangt een meel- of melkachtige waas van kou over de natte straten, de bomen en het water.
Melancholie is het trefwoord van het weer.

Ik kan niet zorgeloos doorfietsen of boos worden als er een of andere idioot zijn verkeertechnische onkunde flamboyant ten toon spreidt door de achterlijkste capriolen uit te halen met als schijnbaar doel mij het leven zuur te maken. Mij rest niets dan somber na kijken en weer een dichtregel op te hoesten, die ik al fietsende vergeet voor ik thuis ben.

Ik kan niet glimlachen naar de man die oversteekt, naar de cassière, naar de buurvrouw, naar de docente, naar het meisje dat ik niet ken die me hallo zegt (oh wacht dat gaat toch wel), naar de toeristen, naar de cafébezoekers, naar de winkeliers...

Maar kan ik niet is wil ik niet.

Geopend

En toen luisterde hij Grace van Jeff Buckley (de CD, niet alleen de titelsong) en was hij overdonderd.

Er is muziek die vertelt, er is muziek die opwindt, ontroert, die boos of blij of verdrietig maakt.

Dit is een CD die niets van dit alles doet, en daarom alles tegelijk.

Dit is een CD die je alleen laat met jezelf.

Gedicht

Hij kwam, hij zag, hij streed, hij droeg voor, hij zoop, hij zweette, hij spoog de microfoon onder, hij selecteerde, hij grapte, hij schokte, hij schreeuwde, hij fluisterde, hij ontroerde, hij wond op, hij at pizza, hij scoorde, hij danste, hij sprak, hij lachte, hij zong, hij zoop nog meer, hij oreerde, hij praatte, hij maakte geluid, hij insinueerde, hij vergeleek, hij omschreef, hij riep, hij vocht, hij verbroederde, hij dreef uiteen, hij liep, hij klom, hij deed, hij wist, hij schreef, hij dacht, hij kon

en hij overwon.

(bovenstaande is een samenvatting van de uitwisseling van de Düsseldorfer Poësieschlacht met Venlo)